Hayat Feryatları VI

NECATİ SARICA Hayat Feryatları VI

NECATİ SARICA
Hayat Feryatları VI
 
Çığlık atılır ve duyulur sanmıştım
yanılmışım
yanılgılarımın içinde boğulana kadar
çığlık çığlığa kalmışım.
 
 
Ziyan olayım diye çıktığım bütün yolların sonundayım
Sonuna vardım sonunda hayatın.
 
 
Ve çocuklar doğarken yalnızlığın ortasına
kurtların üşüştüğü kan kokusuyla
gurbetin koynu
demir kapıların arkası sancılı doğumlarla.
 
 
Sela
dua
bir bakmışsın ki ölüp gitmişiz
bilinmez bir diyara
geriye kalan sadece birkaç kırık hatıra.
 
 
Öldüm
öldüm ben açlıktan
aşka ve sevgiye susamışlıktan
yaşadığım gün olmamış hayatsızlıktan.
 
 
Sıyırıp kendimi kemiklerimden
atıyorum aç köpeklerin önüne
kendimle ben yaşıyorum bir kezzap serinliğinde.
 
 
Ben öyle bir kuyuya baktım ki;
kendimi gördüm dibinde
yaşayamadığımı anladım
hayatın tek bir kelimesini bile.

 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir