Hiç Yaşamadım Ben Anne

TAYFUN BOZKURT

TAYFUN BOZKURT
Hiç Yaşamadım Ben Anne
 
Aklım ağrıyor anne 
Acıların sertliğinden 
Dizlerini yastık yapar mısın
Nasırlaşmış ellerinle başımı okşar 
Saçlarımı tarar mısın
Hayat yoruyor anne
Aklım ağrıyor
Aklım almıyor olanları
Hayat ne çok zor anne
 
Gelsem… 
Dutun kurusundan 
Kaysının sarısından 
Elmanın yarısından 
İkram eder misin anne
Yine “çok şükür” der misin anne
 
Bakraçta mayaladığın yoğurdu 
Armudun kakını 
Çecil peynirin akını 
Özledim anne
Yıllarca içimde bu yangını
Bilsen nasıl gizledim anne
 
İstesem tezek kokan ellerinle kuruttuğun naneden 
Çorbama bir tutam döker misin anne
Çocukluğumdaki gibi o masalı anlatarak yeniden
Yırtılan düşlerimi diker misin anne
 
Çoraplarımın delik deşik ucuna 
Solgun pantolonumun yaralı dizlerine 
Yüreğinden koparıp vurduğun yamalardan
Yüreğimin tabanına da yapar mısın anne
 
Gönlüm yırtık 
Gönlüm kırık
Kırık tüm kanatlarım
Aklım sökük 
Ruhum dökük 
Bir bir dökülüyor umutlarım 
Peştamalını açar mısın anne
Yoksa sen de benim gibi naçar mısın anne
 
Bak anne halime kederime iyi bak
Koca bir şehirdeyim etrafım kalabalık
Bahar uzak dolu tuzak 
Öyle yalnızım anne öyle büyük yalnızlık
Kış çok uzun kış çetin yine öyle sımsıcak
Ocağa yüreğimi vurur musun anne

Haykıracak
Hıçkıracak 
Çığlık çığlık ocak ocak
Sessizlere ses olacak 
Çocuklara yüreğini serer misin yine anne
Rengârenk ördüğün o kazaklar gibi bana
Umutlardan bir hayat örer misin anne
 
Bu şehir zalim 
Bu hayat zulüm 
Yük ağır
İnsanlar sağır
Dertler yağmur gibi yağır 
Ta yürekten bağır 
Beni yanına çağır anne
 
Nice yollar geçtim nice dağlar aştım anne
Herkese her şeye koştum anne 
Bir tek kendime koşamadım 
Bana da sen koşar mısın anne
Halim kalmadı benim atacak tek bir adım
Yaşım kaçtı unuttum unuttum neydi adım
 
Sen yokken yanımda sanki hiç yaşamadım
Hiç yaşamadım ben anne
Hiç yaşamadım
 
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir