Sibel Orhan

SİBEL ORHAN Ağlayan Asalet   Gecenin ortasında sûz eder dilimden, Bir ezgi çalıyor rüzgârla gizden Yanağımda bir el, soğuk ve sessiz,  Ölüm çağırıyor beni derinden   Buz gibi bir tende titrer kalbim, Taşa basar kademim   …

SİBEL ORHAN Zambak Ağlatır   Yaralı bir gölge koynunda Sükûtla büyüttüm seni, geceyi emzirerek, Ben sustum… Sen büyüdün, zamansız, yetimce Bir yanda hasret, bir yanda hicran sızısı Ey dilberim, ey feryâd-ı canım İkinci bir hayâl sanrısında …

SİBEL ORHAN Palavra   Şeb-i yeldâ gibi uzar sözün, Gör ki zîbâ lisanın yersiz toz, duman Ey kevser sanıp içtiğim zehir, Zühre misâli serâbın oldum hayran   Söylediğin meşkten mahrum, Kelâmın mührü kırık bir destân Hüsn …

SİBEL ORHAN Şeytan   Sözlerin uzun, içi boş bir çerçeve, Serâb gibi bir yürek, yangın içinde Gül sanır seni gören, ama içi zakkum, Her kelâmın bir hîle, bir yalan, Ruhun çürük bir kabuk, Bakışlarındaki sahte nur, …

SİBEL ORHAN Sevr’de Nûr   Mağaranın sînesinde ah u feryâd, Ebû Bekir titrer, gözleri abad Nâr-ı hicrân sinelerde meş‘ûl, Gönüller mahzun, baht-ı pür-mes’ûl   Sevr’in bağrında üç gece kaldı, Gökler sükût, arz hicrâna daldı Yâr-ı gârın …

SİBEL ORHAN Ne Kaldı Benden? Ne kaldı senden, bir gülüş mü? Ya da ağlamaklı, derin iki göz mü? Bilinmez sevdadan vurgunum, Dilimin belasına düşmüşüm,   Serzenişte kayboldum   Yok oldum, zor oldum, zar oldum, Anlayamadı hiç kimse, …