EMİNEHATUN TOK
Çizik Plak
varak çerçeve yatağında Su
gözleri hüzünlü bir intihar
dudakları hoyrat öpüşlere gebe
bir damla arsenik
yaldızlı yalnızlığa gömülü
gramofonda
tozlu raflardan
tozsuz eski çizik plak
adam kendini bıraktı yavaşça
yaldızlı yalnızlığa
ressamın adını mezar taşından
kazımıştı zaman
aktı çerçeveden
vals başladı
Su dokundu
adam dondu
kayboldu
gitti kendinden
Su ya karıstı
direnç mayınları patlıyordu zihninde
döngüsünde
kaçtı ruhundan
bekledi Su
ördü sabrı sürdü gözlerine
gelir
severse sevdiyse gelir
gramafonda
tozlu raflardan
tozsuz eski
çizik plak