Karanlıktaki Gölge

EMİNEHATUN TOK
Karanlıktaki Gölge
 
gece 
karabasan 
ve sır mevsimleri
hüküm sürüyorken
ruhu esir bir kadın
orada öylece kanamakta: Sütun
 
devinimde yalnızlık 
ve susku
sessizliğin sanrısında alev topları
gözaltlarında eflatun leke
gönlünde düş
öylece kanamakta
 
bereketliydi gürbüz oğullar doğurdu
anaydı sarmaladığı herkese
ve her yaraya sargıydı
kalbinin kesiğinden yaşam verdi
 
şimdi orada öylece kanamakta
iki yüz antidürüst savaşımında
yengi
 
romalı kibar fahişe değil
ana 
kimse görmedi
sessiz ve derin yaşam örgüsü
meranların dünyası
bir çift ece göz
 
elinin değdiği yerde şefkat
ellerin değdiği yerde şehvet
tezat
 
şefkat şehvete dönüştüğünde giyotinde ruh
şehvetin pis ellerinin 
teninde kutsanmasına
gönüllü değil
müebbete halkalı
 
ışık orada
tutsa ışığı ellerine
yansıyacak gönlüne
çözdü şifreyi
kutsadı ruhunu
 
orada öylece gülümsüyor kadın
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir