YAZARLAR

MEHMET ÇETİN Kendini Eskiten Resim IV |ÖYKÜ|   Bir süre sonra aramıza giren mesafeyi, bendeki sık olmasa da diklenen, zıtlıkları görmekten ve göstermekten kaçınmayan, kırgınlığımı fark etmesini beklemek yerine fark ettirmeye başlayan değişikliği görmeye ve tedirgin olmaya başladı.   Biliyordum içi içini yiyordu ama sorup öğrenmeyi gururuna yediremiyordu. Bu durumlarda yaptığı gibi çok alakasız olup bitenleri bilen ama çok alakasız bir …

MEHMET ÇETİN Kendini Eskiten Resim III |ÖYKÜ|   – Benim bir arkadaşa uğramam lazım dedim ve kuru bir “Hoşça Kal” ile onu baş başa bırakıp yan yola saptım.   Hemen eve gidip üstümü değiştirdim. Bir an önce tablom ile baş başa kalmak istiyordum. Bir sigara yaktım, telefon zili çaldı. İnanmamıştı bir arkadaşa uğrayacağıma. Eve geleceğim zamanı hesaplamış ve aramıştı. – Ne …

MEHMET ÇETİN Kendini Eskiten Resim II |ÖYKÜ|   Uyandım. Sanki yıllar süren bir uykudan uyandım. Sanki hayatım boyunca uyumam gereken, uykudan beklenebilecek her şeyi veren bir uykudan uyandım. Doymuş gibi, kurtulmuş gibi, yenilenmiş gibi, eksiksiz ve fazlasız gibi, anlamış ve anlaşılmış gibi, bütün ağırlıklarından kurtulmuş, bütün eksiklerini tamamlamış gibi uyandım. Bulmuş gibi, bulunmuş gibi, arınmış gibi uyandım. Uyandım. Yıllardır yüzlerde ve …

MEHMET ÇETİN Kendini Eskiten Resim I |ÖYKÜ|   İlk defa bir resim yaptım. Yıllardır içimde taşıdığım bir yüz müydü, bunca yıllık yaşantımda tanıdığım ve biriktirdiğim yüzlerden süzerek çıkardığım bir suret miydi bilmiyorum. Hatta nasıl ve niçin yaptığımı da bilmiyordum. Cevabını bulamadığım bu iki soru tekdüze ve sıradan hayatımı dolduran bir sır gibi benimle birlikte yaşayıp duruyordu. Evet ilk defa bir resim …

DİLEK GÜNEŞ FIRAT Aşk’a Dair Bir Avuç Umut |ÖYKÜ|   İlkbaharın, insana yaşadığını hissettiren, coşkulu ve taptaze havasına onu ansızın çekip alıveren bir sabahı olması gerekirken; sanki sonbahar hüznünün tüm ağırlığıyla yüklendiği, onun varlığının nedensizliğini bir kez daha yüzüne vuran gri bir sabahtı. Kapkara bulutlar kasvetli yoğunluğu ile iyiden iyiye ağırlaşmış yükünden kurtulmak için bir işaret bekliyordu. Görülebilen her noktasına …

SELAHATTİN YILDIZ Mona Lisa’nın Gizemli Bakışları   Leonardo Da Vinci 1502 yılında Floransa'ya gelir. Francesko adında zengin bir adam kendisinden karısı Lisa del Giocondo’yı resmetmesini rica eder. Leonardo, Francesko'ya ne kadar duman o kadar randıman diyerek paradan bahseder. Francesko da bizde para eşek yüküyle, sen resmi yapacak mısın ondan haber ver der. Böylece Leonardo sanat tarihinin en önemli eserlerinden biri …

CANER KUT Öldüm Düşlerim Boşta Kaldı |ÖYKÜ|   Helisin Üstündeki Hayyam   Hayyam ilerisi ve gerisi aşağı doğru akan toprak yığını üzerine bağdaş kurmuş şekilde oturuyordu. Ağzıyla göğe doğru yükselen eğriler çizerken bunların kendisi için imdat çırpınışları olacağını belki de bilmiyordu. Hayyam yerin kaydığını görmeden bilemeyeceklerdendi. Bir top mermisi gibi hava yüzeyinde kayarken önü ve ardı görünemeyen toprak zamanla tüm …

MUSTAFA ORAL Yaşamak Kardelen Gibi   Boynu Bükük Ama Onurlu   Dünya iki kutupludur. Bir yüzünde yaz, diğerinde kış, bir yüzünde ilkbahar, diğerinde sonbahar vardır. Bazen de kışta bahar, baharda kış yaşanır.   İnsan iki kutupludur. Bir yüzünde neşe, diğerinde hüzün vardır. Bir yüzünde bahar, diğerinde kış vardır. Bazen bahar içinde kış, bazen de kış içinde bahar yaşar. Bazen her …

DİLEK GÜNEŞ FIRAT Kumarbazın Yazgısı |ÖYKÜ|   Sabaha karşı bomboş sokakta yürürken, kim bilir kaçıncı kez şansızlığına içerledi. Yüreğini sıkıştıran bunalmışlığı, sabahın ayazıyla birleşince çok daha fazla hızlandı. İçinde kaynayan kızgınlığının eseriyle burnundan patlayan nefesi, soğuk havada bir kat daha yoğunlaşıyordu. Hızlı soluk alışına ayaklarını da uydurmuştu. Hızlı adımlarla sokakta yürürken, keskin bir hançer gibi sırtından kemiklerine kadar saplanan gecenin …

SELAHATTİN YILDIZ Gaz Lambası Fitilinde Duvar ve Tavan Tiyatrosu   Gaz lambasının ışığı duvarda masalsı şekiller oluşturup kayboluyordu. Her biri farklı canlılara bürünüp lambanın ateşinin oynamasıyla şekil değiştirmeye devam ederdi. Çocukluğumun akşamları hep böyleydi. Mini bir tiyatro sahnesiydi çamur sıvalı evin beyaz duvarı.   İlk tiyatro sahnelerini evimizin duvarında izlemiştim. Anneannemin anlattığı masallardaki karakterler yansırdı duvara. Bazen duvara bazen de …