Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
MEHMET YILDIZ
İnsanın Yürüyüşü
1.
Yürüyor insan yeryüzünde,
Salınarak
Ve sarılarak sesinin gölgesine.
Demin indi cennetten.
Az önce yaratıldı dünya.
Adımlarında acemi bir iştiha.
Sesi kayıp ilk yaratılışın.
Sesi bu değil, yabancı.
Sesi, bu değil, yalancı.
Sesi bu değil, çok acı!
Unuttu sesini,
Sahiplendi dünyayı.
Ellerinden tuttu dünyanın.
Tutamazken dikenlerini çiçeklerin.
Dünyanın eli kalbine değdi.
Değdi kalbine, bir dünya el.
Sahiplendi, aştı yüzyılları.
Yüzü, yıllara direnemediği halde
Kalbini kemiren aldanışlarla
Danışmanların kartvizitlerine tutundu.
Nerede başladı sorgu?
Unuttu insan, yavaş yavaş,
Kimdi esmayı öğreten?
Unuttu.
Habire uyuttu kalbini.
Gittikçe silikleşiyor eşrefi mahlukat,
Egolar semirdikçe.
Ruhlara yer yok aynalarda.
Kendi miracını asansörlerde arıyor insan secde yerine
Silindi bilincinden her şey;
İblis, melek ve toprak silindi.
Ateş sönmedi.
Ama silindi bilincinden.
Silkindi sonra insan
İndi dudaklarına baygın bir tat.
Aştı çağları.
Çağrılmayı bekledi, bekledi, bekledi…
Çoğalttı kendi sesini, yalnızlığına ekledi.
Soluk bir beniz gezindi tarih sayfalarında.
Bir suçlu arayıp varlığına
Günde yüz bin orijinal günah işledi.
Nasılsa, bütün suç Âdem’indi
Arındı insan bir yalanla.
Yumup gözlerini
Yunup yıkandı bir yalanla,
Yalın bir gerçeği kovarak ruhundan.
Çarşamba pazarları çarmıha gerili ruhundan.
Arınarak böylece her an.
Arınarak
Ve aranarak imhasına sebep pusulayı.
2.
Arınarak yürüyeceğiz,
Arınarak çürüyeceğiz.
Acemi adımlar,
Şehevi tadımlar,
Muktedir adamlarla.
Dillerimiz şehirli bir bıçak.
Kalbe düşen lekeler,
Paçaya yapışan toz
Kadar yaralamayacak ruhlarımızı.
Kuşlar öykünecek bu nisyan göçüne.
3.
“Ben, benim, benle” işte özeti her şeyin.
Kapandı çağı azizlerin.
Veliler de kimmiş?
Ben-im çağım başladı!
Ben-in çağıdır artık
Bayat dünya sofrasına meze.
4.
Kırlarda ateşler yakıyor insan.
Karlarda yuvarlanıyor,
İlk defa gelmişçesine dünyaya.
Kar, kızarık bir el bırakıyor ardında.
Kızarık bir yüz, güz dediğin.
Bir ara mevsim,
“Ömür” dediğin.
Yarı yolu az geçince.
Yarı yoldan az önce.
5.
Yaşıyor insan, bin yaşama sığamayarak.
Sağarak dünyanın
Bereketli memelerini
Bin yaşamı arzuluyor insan.
Ölmemecesine,
Olmamacasına yaşıyor.
Kediler kıskanıyor bu baygın yaşamları.
6.
Kuşların bahar yüklü kanatları
Boşlukta belirince
Seviyor insan
Tüm zerrelerince.
Kalbin kalıbı oynuyor derinden.
Kaçamıyor, ruh yontan kederinden.
Aşkı ve kederi
Aynı kefede parlatan cilayı seviyor insan.
Ve geçiyor kendinden.
İçinde kavimler göçü…
Kendinden geçişi
Bir yakadan öte yakaya geçişi gibi olmuyor.
Yeni bir çağ kazınıyor kalbine zamanın.
Âşık olası geliyor börtü böceğin.
Sınırları kalkıyor o an hayalle gerçeğin.
7.
Bir unutuşu var insanın.
Bir kaçışı…
Yaka paça oluşu,
Kıyışı kendine.
Kışı taşıyor gittiği her yere.
Aldanıyor insan, insana.
Yanıyor,
Zorlu bir yokuşa rehin kalbi, üşüyor.
Ruhuna ağır bir ağrı bırakıyor hayat.
Saçlarında beyaz bir şeyler geziniyor.
Şairin kar sanıp şaşırdığı türden.
Gönle katık,
Çatık yüze tebessüm.
Ağarmış duygular yürüyor ömrüne.
Ölüyor insan
Yaşamamış gibi
Hiç.
