SERAP GÜNER
Sarıldığım Sabahlar
Efsanelerden kopmuş kuş tüylerinin
Birer birer savrulduğu
Güz akşamlarının birinde konakladım
Sırma saçlı
Masal diyarlarının yolları
Ufukta
Sokulgan bir bedene bürünmüş gün
Ve gün yüzü görmemiş
Yapraklar kararmış
Salkım saçak bir rüzgârdı savrulan
Ve irkildiğimiz bir vapur düdüğü
Kendini ilgilendirmeyen bir akşam tanesi
Yüzümü solduran
Çıkarın bu yokuştan ve inişten ruhumu
Tazelen! Bahara hasret bu gökyüzü
Nasıl da sımsıkı sarılmışız bir sabaha
Haydi uyan uyan gün yüzü