SERAP GÜNER
Kalbime Batıyor Derince
O tutuşmuş sözcükleri sen mi gönderdin
Senin mi o ucu yanan kâğıt
Döndükçe küller batıyor kalbime
Her rüzgârda harlanan
Her biri uçuşan yağmur tanesi
Çarptıkça acıtıyor canimi
O alevler ejderha ağzından dökülen
Gecenin ötesine
Bir kafese koydum kanlı bıldırcın gibi
Çırpınan her sözcüğü
Bin yağmur tanesiyle su verdim
Nereye gidiyorsun
Bu el kimin, kim bu yüzsüz gözler
İnancın ötesinde
Sorguladım hece hece
Yakan o kâğıt ucunu kinlice
Silinmişti birkaçı gece gece
Ellerim, ellerim yanıyor
Değince
Kalbime girince
Derince bir acı
Batıyor, batıyor kalbime ince ince
Her bıldırcına su verince