Kalbimi Oraya Serdiğim

NECATİ SARICA
Kalbimi Oraya Serdiğim
 
Ölümden sonraki dirilişe bir rüya geçişiyle geldiğim
yaşarken
ve beyhudelik boy verirken
lunapark aynalarında tükendiğim
sarhoşluğun verdiği büyük bir ateşin içinde
 
Yağmurlar kirli ve aldatılmış yağarken üstümüze
sokaklar konuşuyor sesleriyle eklendiğim
bir serimlik tütünüm bile olmadan
incir neredeyse kalbimi oraya serdiğim
ve süt gönlümde benim
insan kanına benzer kan aktığı günlerim
 
Cennetteki hayat özlemi ağacın geniş gölgesinde
tanrının süsleriyle bezenmiş
göğün görünmezliğine kadar yükselmiş
som gümüşten ışıl ışıl parlardı
ve insanın kaderi sararıp dalından düşene kadardı
 
İnsan ölür
insan yaşardı
fışkıran suların altında bir dudak parçası
kırmızı ruj doya doya sararıp dolduğumuza kadardı
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir