Warning: Attempt to read property "post_excerpt" on null in /home/asanatlar.com/public_html/wp-content/themes/sahifa/framework/parts/post-head.php on line 73

Ayrılık Zamanlarında Aşk VII

NECATİ SARICA
Ayrılık Zamanlarında Aşk VII
 
1)
 
Gönlüme dokundu sabaha kadar süzülmüş
Bakışlardan uzak
Gönlüme hüzün bir gül
Leylak gibi büyümüş yüreğinde anneannenin
Dün gece rüyalarıma giren İbrahim
Sevmişim ve kırmışım kendimi put diye
Mor tülbentler altında hasta
Dokundu ve geçti bir büyülü rüya
 
2)
 
Reva mıdır atları da vururlar
Çıplak dudaklı hançerle şarkılarda
Kafesi dar gelen bu akıllara
Sen taşladıkça taş oluyorum
Reva mıdır
 
3)
 
Yanıyoruz gözlerinden gözlerime
Yine mi kar yağıyor diye
Çığlıklarımda yanıyoruz
Yağmur ikimizi ıslatmıyor
Ben bir çocuk yanıyorum
Sen bir çocuk
Ve artık kuytularda adım yankılanmıyor
 
4)
 
Ayrı bir tadı mı var sende ayrılığı
Yoksa başka bir adı mı
Mezara mı gömdün yaşananları
Üzüm salkımları dokunmaz mı baktığında
Nohut yerken falan hani
Çok makamlı şarkılar dinlediğinde
Radyoda Sebastian buz getirsin mi
 
5)
 
Şurda unutulsun diye mi sevdi bu adam
Adam nice İstanbul görmüş
Dünyayı doldurmuş derdi kederi
İsa’dan önce ve İsa’dan sonra
İllaki yıkılsın mı yani
 
6)
 
Ayrılıklardan bir mendil mi kaldı geriye
Dudaklarıma değmiş dudaklarında
Müebbet bir titreme
Yalan mıydı diye
Sorular zor geliyor salkım söğütlere
Bir çocuğun kalbinde
Gittim sokaklarda ağladım
Lütfen ağlama diyen ses nerelerde
 
7)
 
İmgeler açmış yüzünü bana bakıyorlar
Saat kaç oldu…
Pencerelere yalvarma artık
Bak camlar ağlıyor
Yeter artık bizi yorma
Solgun ama onurlu dur
Son ver artık yalvarmalara
Üçler yediler kırklar aşkına
 
8)
 
Düşlerimi kırdılar
Dudaklarımı ellerimi
Gözlerimi kırdılar
Kırdılar da dönüp bakmadılar
Ben de dizlerimi kırıp oturdum artık
Bu deli parçalanmanın sonbaharına
 
9)
 
Kapılar bir duvar
Pencereler camlar duvar
Evinizin önünden geçilmiyor taştan duvar
Sahi sizin kalbiniz…
 
10)
 
Cebren ve hileyle acı hep mütemadiyen
Çocukluğuma sığınmam zaman zaman
Şarap bardaklarında var mıyız diye
Şarabın ilk hüznü diye imgeler kurup
Otobüslerden kaçan ilk gençliğimde
Çürük bir kahramanlık yakamı bırakmıyor
Diye şikâyetlendiğime bakmayın
Sizin gözleriniz niye böyle büyük
Pardon gözbebekleriniz niye büyük böyle
Yan yana yanan iki gemimizdeyiz öyle
 
 

 

 

_______________________________
necatisarca@gmail.com

 

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir