Hayat Feryatları VII

NECATİ SARICA Hayat Feryatları VII

NECATİ SARICA
Hayat Feryatları VII
 
Yangınlar ve yakarışlarla
bodrum katların rahminden doğan çocuklar yakacak bu dünyayı yakarsa.
 
 
Ölüm insanın aynasıdır derdi hazreti annem
acı
ve keder dolusu gülümserken.
 
 
Niye derseniz bendeki bu gözler
kırılıyor görüyorum bütün bu camları
oluyorlar olacakları kadar
kırılıyorlar
kırılıyorlar.
 
 
Tanrıdan kaçacak yer olmadan
ve Tanrıyı bulamadan
geçip gidiyor ömür yaşamadan.
 
 
Aşk olmalı
hayatı kendisinden başka bir şeyle ölçmek için
hayatın ölüm olduğunu
ölümde hayat olduğunu bilmek için
aşk olmalı her gün bin defa ölmek için.
 
 
Bugün çok dertliyim
tenhalarda ağlar gibiyim
gemilerin kalkışıyla limandan
ve başlayınca ayrılıklar
ben ömrüme el sallar gibiyim.
 
 
Ey hayat
kanımı bir kadehe koymuş içiyorum
ben senden vazgeçtim artık
öylesine yordun ki beni
ben seni değil ölümü seçiyorum.
 
 
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir