blank

Hayat Feryatları IX

NECATİ SARICA Hayat Feryatları IX

NECATİ SARICA
Hayat Feryatları IX
 
Şu an üşüyorum
iyiyi ve kötüyü bilmenin çıplaklığında
üşüyorum
uçurumlardan zirvelere
zirvelerden uçurumlara düşüyorum
üşüyorum.
 
blank
 
Ben çocukken evimizde elektrik ve su yoktu
lüks lamba ve mum ışığında
mahalle çeşmesinden su taşırdık güğümlerle
çocuk avuçlarımda nasırlarla.
 
blank
 
Şu an
sadece ben varım
ve benim şu onulmaz yalnızlığım
geceye karşı oturmuşum bir türkü dilimde
Sadece ben varım
ve benim şu onulmaz anlamsızlığım.
 
blank
 
Kirpiklerimde çırpınan gözyaşlarıma iyi bakın
çok derinlerden ağlamışım
senelerce kuralsız yaşamaktan
çok derin yaralanmışım.
 
blank
 
Bir gün gelip öleceğimi asla unutamıyorum
her günümde
ölümün alnına dayayıp alnımı
ölesiye yaşıyorum.
 
blank
 
İnsan hep aynı seveceğini sanıyor
ama gittikçe daha çok seviyor
sonra en büyük sevgiler bile ücralarda soluyor.
 
blank
 
Anlık duygularla
şu an kendimle konuşuyorum
kendime o kadar ağır olmuşum ki
üşüyen bir köpeğin kalbine bile sığınmak istiyorum.
 
 
blank
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir