Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Hasretimin Annesi Oldun Şimdi
Benim annemdin boynu bükük ve içkin
Uzun saçlı bir hasret oldu içimde gidişin
Şimdi hasretimin de annesi oldun
Hiç durmadan ve usanmadan
Süpürürdün her sabah evimizin önünü
Temizlerdin belki de hep içimizi
Şimdi o görüntüler geçti gözlerimden
Elinde ağır su kapları
Merdivenleri tırmanırken
Ağırlaştırırdı kalplerimizi
Ağırlaştırılmış hapisti sanki çilen
Ben sakin ve uslu çocuklardan biri
Eteğinden tutup çekiştirirdim
O ağır su kapları yerine
Merdivenlerde benim elimi tut diye
Seni elinde süpürge ile gördüm yine evimizin önünde
Gidişine ağlamaktan gözlerim kızardı
O beyaz yüzün, beyaz kalbinle hasretimin de annesi oldun şimdi
Gözlerinde gökyüzü kadar sonsuzluk
Bin kat arttı bende sana olan susuzluk
Gökler ağlayıp suyunu katarken gözyaşıma
Yağmurun aynasına yansıyan yüzünü gördüm
Ben öksüz kalıp hasretimi seninle ilmek ilmek ördüm
Kalbin yorgun ama ellerin coşkun bir ırmaktı
Annesi yoksa bir çocuğun dünya çekilecek bir şey değil
