Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İSMAİL OKUTAN
Bir Çocuk Öldü Yalnızlık Civarında
Bir çocuk öldü yalnızlık civarında
Küresel barbarlar çağında
Kuşkonmaz acılar çıktı içinden
Unutulmuş bir çoban çölünde
İçinde siyah beyaz aykırılıklar
Kırık gönlünde derin ayrılıklar çıktı.
Bir çocuk öldü buzullaşmış gönüller diyarında
Kervan geçmez bir dağda
Kanaviçe duygular sardı içini
Ölü çiçekler çıktı kursağından
Uzun bir ıslık çıktı dilinin altından
Avucunda ekmek kırıntıları
Yüreğinde küskün güller çıktı.
Bir çocuk öldü bir muammanın kıskacında
Derin bir uçurumun kenarında
Kara bir sevda çıktı kara gözlerinden
Sokak satıcısının ardından bakakaldı, boynu bükük
Açlığını bastıran kuru bir sabırdı içinde sabit kalan.
Bir çocuk öldü ıssız bir çölün çıplaklığında
Merhametini yitirmiş çağın sancısında
Silerken gözyaşlarını zaman paslıydı
Kurutulmuş gül mevsimiydi hayat
Rüzgâra yüklenmiş seslerde yeni hüzün türküleri çıktı içinden
Kuşların kursağında bıraktığı uçuşlar çıktı kucağından
Yokuşlarda susamış, ezilmiş duygular çıktı sinesinden
Ölümcül bir ömür çıktı her senesinden.
Bir çocuk öldü mülteci hüzünler çağında
Çağdaş zulümler çağında
Buzullaşmış vicdan ağında
Zırhlı araçların ezdiği bir bisiklet çıktı içinden
Havan mermisiyle parçalanmış oyuncaklar çıktı içinden
İçine dar gelen sevinçler çıktı kalbinden.
