Ağrılarımda Sakladım Ağıtlarımı

İSMAİL OKUTAN Ağrılarımda Sakladım Ağıtlarımı

İSMAİL OKUTAN
Ağrılarımda Sakladım Ağıtlarımı
 
Damarlarıma dolduğunda buhrandan damlalar
En ücra köşelerime kadar yayıldığı zaman acı
Acı, ey acı zehirden de beter acı
Azıcık acı zavallı halime ey acı
Kalbin odacıklarına odaklansın
Kanatlarımda şiir.
 
Mavi elmaslarla örülmüş gibi parlıyor gözlerin
Hayıflanmadım ve kaygılanmadım
O kalabalık kentin harabelerinde yaşayan bir lanet
Siyah ufkunda açacak kehanet
Üzerine yağacak lanet ve melanet
Bulduğu bir sokağın bir taşına yağacak
Yırtık baykuşlar tüneyecek alınlarına
Alımlı çarşılarına dolacak acı
Atardamardan vuracak kalbime o sevda
 
Korkunun girmeye çekindiği karanlık
Acıyla bağıracak
Şehir ağlayacak o zaman
Her şehir kendi sokağında gezinir  
İnsan kendi içinde gizlenir
Her giz bir dünyayı saklar içinde
Ben içimde seni
 
Sancının girmeye çekindiği sokaklarda
Deli kahkahalar çılgınlaşacak
Kısalarak gelecek zaman
Çırpınacak çığlıklar
O gece ben uçarım
Karanlığı geçerim.
Ruh olmayınca ölür geceler, ölür gölgeler.
Boşlukta yankılanan bir çığlık mı, bir hiç mi?
Ağrılarımda sakladım ağıtlarımı.  
Söyle ey yar, içimde yuvarlanan senin sevdan mı?
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir