Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
TAYYİB ATMACA
Med
Dalgalar vuruyor kıyılarına
Ellerin üşüyor için yanıyor
Kendinden uzağa gitmek isterken
Vaktine bir hüzün demir atıyor
Dünü soluyorsun hava yerine
Gün akşam oluyor fark etmiyorsun
Dalgalar vuruyor kıyılarına.
Ellerin üşüyor için yanıyor
Bir sâra nöbeti geçiriyorsun
Yüreğin kafeste anka kuşudur
Uçursan san yalnız ne yapacaksın
Uçurmasan yersin kendi kendini
Med cezir halinde korku ve ümit
Ellerin üşüyor için yanıyor.
Kendinden uzağa gitmek isterken
İçinden dışına bir alev yürür
Menzil uzadıkça yangının büyür
Dokunsan sahile tutuşur deniz
İntihar sayılır öyle bıraksan
Yaşamak ağır bir sorumluluktur
Kendinden uzağa gitmek isterken.
Vaktine bir hüzün demir atıyor
Farkında değilsin yaşadığının
Gemiler kalkıyor el sallıyorsun
Kimdir bilmiyorsun uğurladığın
Elindeki çiçek boyun büküyor
Martılar susuyor sen başlıyorsun
Vaktine bir hüzün demir atıyor.
Dünü soluyorsun hava yerine
Sen mi yaprak döktün zaman mı soldu
Ne çabuk kar düşmüş omuzlarına
Duvar yumruklatan acı mı çektin
Dağlara mı çıktın çığlık atmaya
Dünyalık sevgiler dünyadır âdem
Dünü soluyorsun Havva yerine.
Gün akşam oluyor fark etmiyorsun
Çarpıp duruyorsun kendi sesine
Bulutlar iniyor gözbebeğine
Sen yağmur yağacak diye beklerken
Öteden çıkıyor bir deli rüzgâr
Bulutlar uçuyor başka dağlara
Gün akşam oluyor fark etmiyorsun.
Dalgalar vuruyor kıyılarına
Efkâr köpürüyor dudaklarından
Dalgalar geçmişi aşındırıyor
Gözlerin büyüyor deniz büyüyor
Kuşlar göç ediyor gönül yurdundan
Sonbahar içinde seni bekliyor
Dalgalar vuruyor kıyılarına.
