Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SELAHATTİN YILDIZ
Rekoltemiz Düşmüş
Köpekleri bağlayıp insanları salmışlar azizim. Ne acayip yanlarımız var hiç umurumuzda değil. Ne yani tasması elektronik diye susacak mıyız tüm bu olup bitene. Kelam-ı kibarı mahcup ediyorum belki de.
İti bağlasan durmaz denilen yerdeyiz aslında. Ama şu da bir gerçek ki, içimize iti bağlasan durmaz. Bırak iti biz bile yaşayamıyoruz arık içimizde. Bu kadar kin, nefret ve hasetlik tarlasına kim ekti bu ekini. Kim, niye biçip haramda savursun bizi.
Gün geçtikçe sertleşiyor dilin kıvamı. Azgınlaştı iç organlar ve motifsiz kaldı kilim. Nezaketin vakti geçmiş, güneşi batmış muhibbilerin. Ayrık otları bağlamış içimizi. Ayırmak zor başakları sapından. Bu tarlanın müflis çiftçisiyiz, sanki kar yağınca taş yiyeceğiz kışta.
Duyguların rekoltesi düşmüş yine bu sene. Orağımız elde kesiyoruz iyiyi kötüyle birlikte. Avanak kuşlar gibi ritimsiz ötüyoruz. Kendi sesimize değil düşmanız tüm seslere. Kargalar güler halimize de beğenmeyiz kargaları bir de.
Biraz da merkebe özenmişiz, sırtında taşıdığı yükle hiç ilgisi olmayan. Komik durumdayız aslında, deh diyen sesleri musiki sanıyoruz. Bir de kibirden kıl aldırmıyoruz burundan. Evrim geçirmiş tüm duygularımız bize karşı ne kadar da yabancı…
