Hayatın Tenhasında ve Doruklarında Aşkın

NECATİ SARICA
Hayatın Tenhasında ve Doruklarında Aşkın
 
Esiri olduğum bu kahpe kurgunun içinde
senden yoksun
ve sen yoksun
ve sen öylesine yoksun ki yanımda
ölüm gibi
zulüm gibi
sen hiç yoksun yanımda
 
Yangınlar ortasında bir yangın
bir yangın daha
içimde ateşten bir  fırtına
ve sen hiç yoksun yanımda
 
Ateş gibi kelimelerin
geçmiş ve gelecek günlerin kahrıyla
ölümlerin içinden
bana en çok yakışanıyla
sana doğru koşarken ölmeden daha
alnımın şafağında bir kurşun yarasıyla
kalem yanıyordu
kanım tutuluyordu damarlarımda
 
Bir elim yaralı bir resmimi çizerken toprağa
bir elim ellerinde vurgun yemiş misaliyle
bir elimde ateş bir elim yıldızlarda
gel artık bekliyorum seni
kalbimin yandığı yıldızlar altında
 
Sırf senden geldi diye
sığınır oldum sensizliğe
 
Gittikçe büyüyen bir boşluğun içinde
için için gizlice seni ağladım
şu düzeni bozuk dünyada
bir başıma dertler sofrasında kaldım
sen beni unutmuş olsan da
ben seni unutamadım
 
Bir mühür vurulmuş alnıma
adına kader diyorlar
benim için sensiz bir hayat kurulmuş
her yanı keder diyorlar
 
Doğru zaman
ve doğru insan diye bir şey yoktur
sadece aşk vardır.
 
Şu an yalnızım
Ve en tenhasında yaşıyorum hayatın
hayatın tenhasında ve doruklarında aşkın
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir