Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İSMAİL OKUTAN
Takılıyorum Güneşin Ardına
Tutuyorum zamanı eteklerinden
Artık ilerlemesin dakikalar
Bir ömür bir lahza olsun
Yanımdan hiç ayrılmasın aşkın
Kalbimi yurt edinsin yurtsuz kuşlar
Acı dolu zaman dilimlerini tutuyorum
Tutuyorum Yusuf’un ellerini
Tutuyorum aşkını kalbimde
Dilim varmıyor susmaya
Tutamıyorum hep uçuyor kelimelerim
Ellerimse titrek uzanıyor hatırana
Yüzüm düşüyor hasretin toprağına
Takılıyorum güneşin ardına
Bir resmin kalmadı bende
Yanımdan hiç ayrılmasın aşkın
Aklıma gelişin titretiyor kalbimi
Adını zikrederek özlüyorum, özlüyorum seni
Hiç görmeden yıllarca kucakladım seni
Ben bilirim ki sadece seni özlüyorum
Sadece seni…
Adın aklımda, hep aklımda
Gerçek bir aşksın yüreğimde
Yarım kalmış sevdaları tamamlayansın resimlerde
Hayalin bile rüya gibi hep uzakta
Bense seni bekledim ayakta
Görsem hemen ağlarım, çıkarım bulutlara
Takılırım güneşin ardına
Duydum börtü böceğin sesini
Sana olan hasretini
Adın hep aynı aşk tadını veriyor
Ayrılığın aynı acıyı doğuruyor
Bir ömür bir lahza olsun
Yanımdan hiç ayrılmasın aşkın
Takılırım güneşin ardına
Yokluğun zindanı yaşatır içimde
Hasreti getirir yanıma
Sensiz yaşamak dokunuyor kanıma
Sesine bıçak kesiliyorum
Şimdi kıymet-i harbiyesi yok hiçbir şeyin
Geçmiş zamanda değil şimdiki anda
Adını andım hasretle her anda
Ben değil yüreğim arar seni her yanda
Evet, itiraf ediyorum
Bendim aşk coğrafyasından ihaneti savuran
Yavaş yavaş eriyip gülü yeşerten
Bendim halkı sokağa çağıran, isyana kaldıran
Çünkü yüreğimi çoğaltan sendin…
