Lal Depresyon

HAYRETTİN TAYLAN
Lal Depresyon
 
uzaklar mahşerini yaşarken
içimde depremlerin düğünü varken
özleyişim gömülüyken kevser kıyılarında
hurilerin hayal düğünde hayal çekiyorken sensizlikle
tavrın aysbergleri büyütürken
diyemediklerin sıradağlar gibi umudu dağ eylerken
dayanılmaz bir sensizlik çığ gibi düşlerime düşerken
gelme!
öldüm, ben
yaşayan ben’den hayret/tini olmaz şehrinaz
 
kaderden kadere koşan kederin cilvesinde akarken bahtın
sırlarını ifşa eden gözyaşların vicdanımı paklarken
hira’nın güvercini hasret mağaramda yuva yaparken
fırat’ın dilsiz gelini ruhumla el’aziz konuşmalar yaparken
istanbul’u fatih’ten sonra yeniden fethetmişken
suna türküsünü damlalarım çalıyorken
ağıtlar içimdeki çocuğun huzur marşıyken
gelme!
öldüm, ben
yaşayan ben’den hayret/tini olmaz şehrinaz
 
içimde nakışladığın volkanlar patlarken
sızımda süzülen senli her şey ummanken
dizelerden dizime kadar gelip gitmişken
sözlerden iç gözüme hüsn gibi süzülmüşken
ben’den ben’e gidiyorken özüm
sen’den o’na gidiyorken özüm
ömrüm, gümrahım, giryenim, safiyetim dediğim şehrinaz
gelme!
öldüm, ben
yaşayan ben’den hayret/tini olmaz şehrinaz
 
bu dünyayı bizim için aldım
her yer, sensizken şiir
her yar, sensizken nefse masal
her ser, divaneliğime nedim
sensiz uyutuluyorum mısralarda
gelme!
dayanamam varlığına
alışmışım ve basmışım bir gün gelişinin mayınına
gelme!
öldüm ben,
yaşayan ben’den hayret/tini olmaz şehrinaz
 
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir