ZEYNEP SEYYAH AK
Karanlıklarından Çıksın Bütün İklimler
Beni de gözlerinin sürgünlüğüne götür
Karanlıklarından çıksın bütün iklimler
Gecenin katran saçlarındaki şölenlerin atlasında izlerin
Şafağa değdir feri yitik gözlerimi
Kamçılayan rüzgârdan sakla yüzümü
Eskimiş gökyüzümün ikrara varmış sonuna götür
Ellerimi bulaştırdığım mürekkebin zulasında yok
Hüznümün karşılığını kuracak bir cümle
Hükümsüzlüğün vaktindeyim
Nasıl da, acıtıyor yüreğime çarpıp geçen imgeler
Ey bütün zamanların matemi dile gel
Nehirlere götür ruhumu yıka hüznümün mor gömleğini
Esrik cümlelerimi okusun su durulsun
Korla dağlanan toprağım
Beni de gözlerinin sürgünlüğüne götür
Karanlıklarından çıksın bütün iklimler