Asanatlar "şiirden sinemaya" 
ZEYNEP SEYYAH AK
Kalemin Kalbiyle Lâ İllâ
Usulca gitti güneşle o son aitliğinden
Zaman ve mekân durağı değildi bu sızının
Cüretin hiç değil teskin hiç
Kalbe yükü emanet eden bu aşktan görkem bu sır
Kar sularının yalnızlığıydı
Toprak yüreğini yumuşatacak dilekleri söküyordu dilinden
Bin bir masal tüneyip uçtu dudağından imgelerin
Bütün cümleler medet intizamıyla ayaktaydı
Gölün aynasıyla yüzünü gören Haziran’ın cemresi yoktu
Varlığı çöldü tebaanın metalikti yalnızlıklar
Her vaktin naatı tek heceydi
Lâ İllâ…
Şimdi kim bir ay yükselişinde tutar geceyi
İntizarıyla yalnız kendine dair raks eder rüzgâr
Kalemin kalbiyle
Şimdi bir ay yükselir geceye
Zemheri kuşanır aşk
