ZEYNEP SEYYAH AK
Acının Sûr'u Susar Sızısı Bakî
Akşam nefesime düşen sonsuzlukla
Gözlerime kıyam düştü
İnzivaya tahammülü nakşederken zaman
Elbet kefeni olacak şiirlerin irdelendiği yerde akşamüstünün
Bu hengâmenin çatlamış toprak yalnızlığında
Ve Cebrail kanatlı kuşlar Ferhat olacak diyorum ay yükselişte
Çölün ayetleriyle konuşacak güvercinler yakıcı nağmelerle
Ve sağanak kopacak göğün zikrinden and'ın sözüyle
Ah nerede yıkık bir gönül oradayım diyordu pir
Yetişemezsin ey aşk sular boğdu kendini
Hangi zaman tufansızdır şakakları ölümün hatırla
Dudaklarında dondu o son tebessüm kır saçlı adamların
Bir kavim gibi geçti şehrimden ağlaşırken tecellisi üryan
Şahinler mavi atlaslar üzerinde kanatlarını kırdı
Zaman rütbeli gözyaşıyla akıyor pir
Aşk kalem tutan eli gümüş sularda yıkadı gelme
Bu savaş kalbin
Bir naatta geçiyordu ismi ismin gibi
Kimi zaman bir portrede acının sûr'u susar sızısı bakî