Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
ZEYNEP SEYYAH AK
Ey Zenan Ey Ömrümün Dinmez Ağıdı
Ela gözlerin gelir aklıma
Kızıl akşamlara benzerdi onlar
Ömrünü toprak evlere çivileyenlerin duvarlarını
Aydınlatırdı ay ışığı
Biz hep karanlığı beklerdik ey Zenan
Bir an bile dinlenmezdi
Yürek ağrılarımızın işçileri
Telaşsız kavgasız bir günün sabahında uyanmak istiyorduk hani
Hani ey Zenan
Hayatın söküklerini dikmekle kanayan ellerime bak
Bir yer söyle bana
Yokluğunun cehenneminden uzak
Seyredebilmek doğan güneşi gözlerinde ey Zenan
Şimdi hangi derin kuyularda sesin yankılanır ey ömrümün dinmez ağıdı
Kâküllerine düşen toprağı silmek için kaç mezar kazmalıyım
Beni böyle kimsesizlik ötesine atma en uzak gökler gibi
Bırakma
Sürme gözlerime kanlı yaşları
Bilmez misin ölümüdür yağmurların toprakla buluşması…
