Külün Sabahına Şafak Değmeden

ZEYNEP SEYYAH AK
Külün Sabahına Şafak Değmeden
 
Bu sabah kaderin ellerinde yel
hüküm giyen ne varsa bizim
bizi yadsıyan he şey gibi
narin hüzünlü
gümüş tozlu
 
Bedevileşti sustuklarımız
gelincikler tomurcukken çöl denizinde
 
Kasvetten ırağa değil miydi?
bu arınmış düş
ey  sınırlar ülkesi
umudun inancı aşkına
 
Dört yanımız matem yelemiz sığ sular
bu ne çıldırış
mürdüm soluyor yeryüzü
 
Ay ışığına ıslık çalarken yakamoz
yeniden mevzilenecek 
ve anıları onaracak hiçbir söz bulamayacak
soluk mürekkep
ben hiç!
 
Uçurumlar kat ediyor sürükleniyor aklım
içimde parça parça bütün hatıraları
burada bıraktığım her bir zerremin
kalbimi sen koru can sürgünlüğüm
külün sabahına şafak değmeden
ve gülün ahına kalbin…
 
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir