Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
ZEYNEP SEYYAH AK
İliştiriyorum Sesime Ölümün Yedi Rengini
Yine her sabah aynı resim
aynı ses kuşanıp acımla uyanırken
bir sebebim bile yok kuşlar sesime konmasa
Bütün renklerim kurşun gibi güne nazır
aksayan çağın göğsünde
yitirmiş her şey kendini benimle avareli
harelenmiş bir iklim gibi çok sesli üryan kelimeler
kalbimin üzerine örttüğüm matem gibi kasvetli
Ben bu benle baş edemiyorum
çok uzun bir zamandır
yorma beni zaman beni ölüm gibi kolla
beni yüreğine sakla
bana özlemleri yasakla
çığlık çığlığa
Saatler seni geçer sağanağına bürünüp
saatler seni susar öfkem çıldırır
penceremde ay kızıl yürek rengim
Ay yükselişte toprağın
sükûtunu bekler
kapsar bir karanlık sesimi
seni söylerim seni çağıldarım
korkusuz sularla
bestelerim yüreğimin kavgasını
yeniden her gün
Hala aynı keder ben ve o son
veda sabahlarken kirpiklerinde bir şafağın
iliştiriyorum sesime ölümün yedi rengini
Bir sebebim bile yok kuşlar sesime konmasa
ah tüm zamanların içinden
çıkıp geliyor özlemin
Ne bir söz söylüyorum ardından
ne şarkılar besteliyorum
geceye sunuyorum hüznümü
iliştiriyorum sesime ölümün yedi rengini
yeniden her gün
