Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
ZEYNEP SEYYAH AK
Anladım ki Bütünüyüm Bu Anlamın
Anladım ki, bütünüyüm bu anlamın
nereye gidersem gideyim
kalbimin yerlisiyim
tek başına bir yenilgiyim
bir kütle gibi boğazımda aslı duran cümlelerimle
çok sancılı dingin bir huzursuzluğum hep
Sağır yaşamlar içinde duraksadım uzun uzun
o an sınırlarını aşmaması konusunda öğütleyiciydi
fakat öğreniyordum durakların yolcuları almak için
mecburi istikamet alanı olduğunu
bana kayıtsız kalmak gibi bir niyeti olmayacaktı asla
Gün kızıl saçlarını taramış
ve çok eski yaralar üzerine hikâyeler anlatıyordu
yağmurun eşiklerini azat ediyordu
kalabalığın ortasına karışıyordu affedilmeyenler
her birinin yüzünde sonların günahından
bin pişmanlık ezberi
ve sarsıcı boşluklar büyüterek her an
Neden kendin olmak
Kafdağı'nın ardındaki
Zümrüdü Anka'nın
tüyündeki renkte?
neden!
İçimdeki ses kaoslarla boğuşurken
o bütünleyici sızı siniyordu üzerime
Renklerim günden güne dağılıyor
kum ve çakıllar arasında
unutulmaya yüz tutmuş dilsiz şarkılarıma
eşlik edemiyordum artık
Yüreklerin burcuna kanatsız uçabilmenin
ve yeryüzündeki bütün kanatlıların kurtarıcısıydım
eşikleri aşındıran cümlelerimle kuşatıcıydım oysa
yalnız kendim için hiçbir şeydim
Bilge görünüyordu etrafımdaki aynalar
ve her biri kırık bir parçanın tortusu
Siyahın ayazına tutulduğumda
suların iradesi gibiydim çelişkilere akarken
Ne yapabilirdim başka
sokulup nefesine değiyordum imgelerin
ayaklarıma cehennemler takılıyordu
ve ben anlamıyordum
neden kuralların dışına çıkmak ister bir yağmur
bir deniz, bir gök ve ben
Konuşsam gözlerim ışıkla tanışacak
asi bir bakışın içinde kalbini arayan bir evren gibi
belki de son bir cezir gibi
Ne çok ölüyorum ne az
zamanın çizikleriyle bir tabloya benzediğimde
o sonsuz rüya bitecek bir gün
gerçeğin karşılığını bulamıyordu hıncım
kalbimi ve zihnimi zehirlenmişti anlamak
