Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
CAFER TURAÇ
Yıkıntı
kırık dökük şiirlerin acısı kuruluyor içime, yazmalıyım
çatıların altında çırpınırdı sakin yazımız
içimize su doğardı su perileri uyanırdı, sen gelirdin
şehlâ gözler, ince ölüm.
kol gemileri, göz tayfaları arasından, yazmalıyım
dudaklarının gerisinde gül bereketi
akşam olmasın
uzayıp giderdi çingene kızlarının saçları ve uzardı masalı
perşembeye mektupluyum
hemhâl birisi çay bardağımda.
ben evvelden de böyleydim,
yürürdüm serin yol anıları
yağmurun arkasında ilerleyen hürriyet
ve omuzlarımda çinseddi,
alnıma mavi eşarp sararak dururdum kalyonlara
ve birden o sevgi muhtırası allı pullu aşk
okunurdu kalbime
ben,
yoksul evimizin şenliği ortanca çocuk
bahçelerde kürek sesleri, zilli elmalarla
çatık kaşım zor sunan suratımla
sana mahleri anlatırdım, ağlardık
hatırla, her şey yıkılmış olsa da.
Ağustos 1984
