CAFER TURAÇ
Bir Gün Niksar’a Doğru
-Halil Tatlıgül’ün anısına-
Sesle geçilen şehir! uyandır içimdeki melek tayfalarını
Yıldızlarını kalbime sal, nasılsa kapılarında buldum
O dilsiz sultanımı. Nasılsa uslandı saçlarımdaki yağmur
Kendini kendine yazan son şehir
Sesle geçilen şehir! sırtlanların gülüşleri kaldı geride
Ayvaz’ın anlattığı her hikâyeden, eğilmiş ahşap evlerin
kokuları değdi bize; o sır ibareleri.
Kendini tabakamda içen son şehir
Sesle geçilen şehir! soyundum bir kış ormanından gecene
dans eden kelebekler sürdü izimi, huşû geyikler
ışıklı çarşılarından geçtim, mahmur köprülerinden
Kendini kendine saklayan şehir