Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
CAFER TURAÇ
Kar Diliyle Seviyorum Seni
şimdi sokaklar kar diliyle konuşuyor; şairler de
farkındayım aşksız yaşadığımın,
fotoğraflarım bir kez daha sıyırıyor alnımı;
şarkıların diline düşmüş gençliğim.
bazen yağmurun adını çağırıyor içimdeki mahpusluk
bazen hayra yoruyorum hayatımı
usta bir karanfil yakalıyor saçlarımdan
–şehri gözetleyen dik başlı çocuklar
sonra kar diliyle çorap söken kadınlar –fahriye abla
elma! elma!
elma!
benim de şakaklarımdan bir çapkınlık
günün ortasında mahşer sevinci
-babam ve sanki sinema biletindeki koltuk
akşama her yer ayrılmış
düşlerin ve karıncaların yolu ayrılmış
ve biliyorum şahlar da ölüyor
-dişlerinin kısmetinde memleket havaları
sevgilim bize kar diliyle bu yalnızlık ayrılmış
biryanı yaşamak biryanı
senin de adın kar diliyle çağrılmalı
gecenin yüreği büyüsün diye, sevgilim
saçlarına kardan meç yapılmalı, gözlerin gözlerin gözlerin
bakarken sürgün günlerimin erkekliğinden
bir şeyler hatırlatmalı.
16 şubat 1984
