Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
CANER KUT
Delidolu |ÖYKÜ|
Bugünkü söyleşi için beklenenin çok altında katılım olunca (3 kişi) biz de iptal etmeye karar verdik. Hocamız, kendisi tarih profesörüdür, kendini bilmediği şehrin sokaklarına atmaya karar verdi.
Sonrasında, anlattığına göre…
Yoğun trafikte araçlar arasından küçük patikalar icat ederek yürürken karşısına çift kurnalı bir çeşme dikiliverir. Başta eski bir aşüfteyi andıran irikıyım gövdesi, taşın, yukarı çıktıkça incelmesi, sanatın eliyle süslenmesi ile bir uzun boyunlu güzele dönüşmesi… Hoca’nın ulaşma arzusunu başındaki tacına kadar çıkarır. Kenarındaki basamak gibi, değişik renkte, solmuş ve pislikten kokan mermerlerine basarak temiz yüzüne, altın işlemeli üst yazılarına dokunmak ister. Derken, bir el ayaklarından sıkıca tutup aşağı doğru çekmeye başlar, hışımla, küfürler savuruyordur.
Benim o, der, kimseyle paylaşamam… Elbiselerinin kumaşları parça parça dökülen, sokağın, eskiden kalma tüm pis kokularını üstünde toplayan, aklını yitirmiş biridir… Hocanın aşağı inmesi de tatmin etmez ki peşinden bağırmaya devam eder. Kendince tekmeliyordur. Öyle ki Hoca havada uçarken peşinden koşarak insanların bakışları arasında -hatta orta yaşlı bir kadının “Ayyy ay, deliye bakın adamı öldürecek” demesine aldırmadan- yere tam düşecekken tekrar havalandırıyordur, Hoca’ya hayatının dersini vermektedir…
Hoca birden bağırmaya başlar, hülyasından uyandırır. Buraları kirletme sakın, der. O da kirden taşlaşmış, Roma heykellerine benzeyen saçlarını okşayıp, tamam be tamam!, deyip önüne bakar; ayağına gelen taşlara sertçe vurup canını acıta acıta uzaklaşır.
Ahir zaman böyledir: “Cesetlerine tahabbub etmekle, bir nevi ölü sevicilikle ruhları çürütür. Mübarek kadını bir aşağılık ruha teslim eder, şeytanın oyuncağı yapar. Nazarlar o kadar bozulmuştur ki, kadının tesettürü erkeğin tesettürüne sebep olmaktan çıkar. Masum ve masumeleri bir sınır tanımaz nazara mahkûm eder, insanlığın en aşağısına düşürür.”
Düşmüş bir melek başı, adi bir şeytan olarak görünür.
