Gecenin Fethi

CANER KUT
Gecenin Fethi |ÖYKÜ|
 
Artık bahar yüzünü göstermeye başlıyor… Ama geceler hâlâ serin.
 
Tepesinde bir hilâl bulunan çadırın içinde huzur, dışında ateş var. İki çocuk yorganlarının altında melek uykusundalar. Babalarının eli silahlı, ateş başında nöbet tutuyor.
 
Binlerce böyle ışıklar yakmış, çadırlar kurmuş.
 
Gece korksun diye…
 
Hâlbuki tek kişi…
 
Elinde bir tane yay, omzunda bir torba okla fethi zorluyor.
 
Gecenin kaleleri inandırıcılıklarını yitirmeye başlamış. Korku girmiş bir kere. İçeride karmaşa, curcuna. Çöpten adamlar, etten adamlar, Kalenin içini doldurmuşlar. Bir kısmı kibrit çöpü gibidir; bunlar başları ışıdı mı coşarlar, kendilerini en yukarıda görürler. Bir nardır, ateş kibrit çöpünü aşağı doğru yakmaya devam edecek ve sonunda bir yanık çöpe dönüştürecektir.
 
Sabaha değin gözünü kırpmıyor babaları.
 
Sabahın ilk ışıklarıyla ateşler söndürülüp, kaleler açıldığında melekler ordusu tarafından içeri alınıyorlar.
 
Çöpten adamlar kaldırılıp atılıyor.
 
Korku ecele teslim oluyor.
 
Fetih müyesser oluyor.
 
Çocuklar melek uykusundan uyanıyorlar.
 
Babaları onları yıkıyor.
 
Yeni açılan güne doğru koşuyorlar.
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir