Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
CANER KUT
Yüzündeki Kader / Çizgiler
Tablodaki kadın konuşuyor:
Sana bir ayna veriyorum. Her çizgi bir kaderdir. Bir insan sureti çizip içine yüz çizgilerini yerleştirmek bir insan için nasıl bir cesarettir o zaman… Çizginin kaderi elbette çizenin elindedir. Resimdeki ben buna mahkûmum. Resmi çizen ise hakikatte mahkûmdur. Bir sanatçı için hem mahkûm hem hâkim olmak mümkün müdür? İkisi de muhaldir. Demek ki insan mümkün olmayanı tasvir ediyordur.
Resimdeki ben, gerçekte görünenin indirgenmiş bir sureti olarak yaşamak isterim. Cephemdeki çizgileri de çizmelidir; taklit edilmez olan bu çizgilerdir. O zaman bir benzerimi getirmek şarttır. Bu ise mümkün ancak vaki değildir. Karmakarışık bir kaderi yüklenmek resimdeki beni darmadağın edecektir.
Baktığın aynanın hayalindeki parçalanmış yüzümdü. Şimdi hakikate bakabilirsin:
“Nefis daima ıstıraplar, kalâklar içinde evhamdan kurtulup tevekküle yanaşmıyor. Hükm-ü Kadere razı olmuyor.
Hâlbuki şemsin tulû' ve gurubu muayyen ve mukadder olduğu gibi, insanın da bu dünyada tulû' ve gurubu ve sair mukadderatı, kalem-i kader ile cephesinde yazılıdır.
İsterse başını taşa vursun ki, o yazıları silsin; fakat başı kırılır, yazılara bir şey olmaz hâ!
Ve illâ muhakkak bilsin ki: Semavat ve Arz'ın haricine kaçıp kurtulamayan insan, Hâlık-ı Külli Şey'in rububiyetine muhabbetle rızadâde olmalıdır.” -Mesnevî-i Nuriye-
Şimdi o aynaya bir kere daha bakmalısın…
Artık gülümseyeceğim.
