Asanatlar "şiirden sinemaya" 
CAFER TURAÇ
Gecenin Çizdiği Resim
Bir gün benim de yurdum olur, konuşulur nasılsa
külden boyun atkısı gibi yakalarında şehrin
sıyrılıp geçtiğimi, birileri (kendine mesel yapar) anlatır
belki sen çıkar gelirsin gökyüzünün elmacık kemiklerinden
kırağı perukanla sen
gümüş dişli bir tay fırlar masanızdan, elveda!
Ve geçerim dilimin altında lepiska dokunuşlarla akşam
keder ve buğu sürülü seslerle
bir ayin hazırlığındadır
bir ipucudur akşam
şakayık tabutla geçerim, merhum
çılgın dört hıçkırık belki, sonra/larımdan
Bir gün benim de yalnızlığım olur kendinize eklersiniz
itirafta gecikirsiniz yağmurlar yağar
kaygandır resimlerinizi çoğaltan tılsım, hâlâ
matmazel noralya koltuğunda uyukluyordur
ve nasılsa dizlerindeki ağrı geçicidir safa’nın
birazdan eğilip alacaktır kitabını, meselâ
ve nasılsa okunmamıştır, tarafından matmazel noralya’nın
Bir gün cezbelenir yeryüzü, kırılır el üstü camekân
dağılır harlanmış gölgem (tutar tutar öpersiniz)
bıyıklarım konuktur güneydeki bir eve (unutursunuz)
bu yüzden ertelenmiş bir yüzdür
ve belki gitmenin tasasına usulca düşer
sizlere bıraktığım, ebru ve şiir
