MEHMET BAŞ 
 Vakitler
 Dağların kartalı uçuşup gelsin
 Koluna güneşi taksın vakitler
 İçimin ateşi tutuşup gelsin
 Küllenen ateşi yaksın vakitler
 Mescidi camiyi verip abid’e
 Cennetin gülünü derip zahide
 Bağlayıp gönlünü sonsuz ahide
 Benlik duvarını yıksın vakitler
 Sureta insanın kalbi taş durur
 Derviş olanların gözü yaş durur
 Ayaklar görünür asıl baş durur
 Bir kısır döngüden çıksın vakitler
 Bedenim gurbettir ruhumsa sıla
 Peygamber önümde kutlu pusula
 Bu yolun sonunda durur musalla
 Gurbetten sılaya aksın vakitler
 Sahte maskelerden sıyrılsın yüzler
 Hakikat katına erişsin sözler
 Buğulu camlardan bakarken gözler
 Yalanın kolunu büksün vakitler
 Buz tutmuş sularda yağmurun sesi
 Doldurur cihanı gülün nefesi
 Kırılır bir anda beden kafesi
 Yeniden kıyama kalksın vakitler
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

