Sevenler Sessizce Ölür

MEHMET BAŞ
Sevenler Sessizce Ölür
 
Açık yaralarını gezdirme öyle ortalarda
Seni ıslatan yağmur beni ıslatmaz mı sanıyorsun
Her masalın ardından üç elma düşmez buralarda
Sevenler sessizce ölür bunu bilmiyorsun
 
Bizim türkülerimiz söyleniyor bak uzaklarda
Kalbimin bir köşesinde öylece duruyorsun
Sırılsıklam bir bakışla tetik düşürüp
Gözlerinin namlusunu kalbime sürüyorsun
 
Bir mezar taşını sırtlayıp giderken buralardan
Öldüğümü duyunca bir Fatiha okur musun?
Ruhumun kırılgan ipliğini nakış nakış
Gönlünün tezgâhında dokur musun?
 
Başımda deniz görmemiş kuşlar dönüyor
Ruhumun evinde bir sancı büyüyor
Kül olmuş anıların çırpındığı denizde
Bir yangın başlayıp bir yangın sönüyor
 
Can kuşu yuvasından çoktan uçtu bilesin
Artık soran olursa o çoktan öldü dersin
Sana bir mendil vermiştim giderken
Artık gözyaşını o mendile silersin
 
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir