Şairlerin Yarası

MEHMET BAŞ
Şairlerin Yarası
 
Düşlerin ummanında bir kar gibi ellerin
Önünde duramadım firkat denen sellerin
 
Bir kar gibi eridim dağların beşiğinde
Senelerce bekledim günlerin eşiğinde
 
Gölgesinde uyurken bir tükenmez melalin
Düşlerin çöllerinde bir seraptı hayalin
 
Ulu bir ağaç gibi derindeydi köklerin
Sendeydi emaneti şu masmavi göklerin
 
Döküldü yapraklarım bin bir dallı çınardan
Yaralı ceylanların su içtiği pınardan
 
Irmak olup akarken aşkla doğan gözeden
Sardı içimi hüzün bir yaralı gamzeden
 
İkindi gölgesinde büyüdü öfkelerim
Yıldızlarla dokundu masmavi ülkelerim
 
Boyadım karanlığı ışığıyla zührenin
Gülüşüyle ısındım bir incecik çehrenin
 
Bir tabir gerekir mi güllerin rüyasına
Gayri ferman işlemez gönlümün sevdasına       
 
Hüzün bulutlar gibi geçer durur içimden
Takvimlerin suçu yok şu zamansız göçümden
 
Hangi ilaç dermandır boynu bükük âşığa
Demli çaylar misali dans ettirir kaşığa
 
Gazel döktü bağlarım mevsim kışa dönerken
Gönlümü saran ateş vakitsizce sönerken
 
Biçildi can harmanı susmak yaraşır bize
Bulanık nehirlerde karışırken denize
 
Kırıldı gonca güller kapandı aşkın çağı
Kuruldu dört bir yana iblislerin otağı
 
Şairlerin yarası artık kimin umrunda
Garip garip gezerken kendi ata yurdunda
 
 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir