Rütbesi Sökülmüş Hüzünler

MEHMET BAŞ
Rütbesi Sökülmüş Hüzünler
 
Aynalardan aynalara bükülür
Bükülür eski elbiseler telaşla
Sessizliğe bürünür kerpiç evler
İçinde yoksul türküler mırıldanır
 
Sonra bir yağmur olur gece
İpekli elbiseler içinde
Duvarda durmuş bir saat
Mutfakta ekmek sepetleri
 
Alınyazısını çağırıyor insan
Sürgülenmiş kapıların önünde
Sorular üst üste biniyor
Yorgun akşamların kalbinde
 
Hükümsüz bütün sevmeler
Bozulmuş kuşların yuvası
Her şey eski bir deftere
Topraktan harflerle yazılıyor
 
Sen eski kelimeler ülkesinde
Sen söylenmemiş bir şarkı
Kâğıttan evlerin önünde
İmzasız bir mektup gibi
 
İlkyazdan arta kalan
Bir rüyanın mahşerinde
Açılmamış kapıların önünde
Suyun hikâyesini okurken
 
İliklenmiş düğmesi gömleklerin
Üşüyor burda gül dalları
Bir sen yoksun şehirde
Bir tabut oluyor otobüsler
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir