Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
AHMET AYDIN
Keklik, Balık ve İnsana Dair Hikâye
Şafağın bir vaktinde
Dağların, dağların doruğunda
Yanık – yanık öter keklik
Kınalısı dağların
Balık duyar derya dibinde
Tanır bu yanık sesi
Kaldırır başını
Sorar kekliğe
-Keklik kardeş
Bu neyin sevdası
Neyin sızısı
Böyle avaz – avaz
Bu şenlik
Bu şamata
Neyin haberi
Keklik der ki
– Balık kardeş
Gördüğün bu dağlar
Görmediğin bu dağların
Ardı, arkası, dorukları benim
Bu bendeki özgürlük aşkı
Balık oynar, zıplar, kavisler çizerek
Dinler kekliği
Keklik sorar
– Balık kardeş
Sen niye böyle şen, şakraksın
Bu sendeki
Hangi sevincin haberi
Hangi kavganın zaferi
Balık der ki
– Keklik kardeş
Bu derya deniz benim
Gördüğün, görmediğin
Bu ufuklar, okyanuslar benim
Bu bendeki özgürlük sevinci
Eksik olan bir şey vardı
Bu hikâyede
Unuttukları insandı
Sustu dağların kınalısı
Sustu deryaların kuzusu
İnsan nerde dediler
İnsan varsa dediler
Ne dağların doruğu
Ne deryaların dibi
Huzur değil bize, dediler
