Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
AHMET AYDIN
Ben Yine Kavruk Yine Esmerim
Mihmansın ey gül kalbime
Hangi rüzgârla geldin bahçeme
Yak, yakıştır, kavur beni, açıl karanlığıma
Kuşlar konsun uykumuzda, rüyamıza
Ne kadehte ararım baygın bir mısra
Ne güneşi ararım ay vardiyasında
Toplarım dağ kokusunu, rüzgârını çantamda
Yılkıdan firar ey özgür at
Vur kendini Dicle’ye, Fırat’a, Munzur’a
Bana bir rüzgâr getir aşk acısında
Sülbüs dağından, kız yaylasından
Oturalım yıldızlara misafir Deşt yaylasında
Bir soluk çay, kahve molasında
Eylüldür sararır yaprak, titrer dalında
Mutlu musun gittiğin yerde
Ben yine kavruk, yine esmer çocuğum
Ceplerimde uykuya özlem taşıyorum
Seni gölgenle kaybettiğim yerde
Bir huzur vardı görmediğim başka bakışta
Ne donuk, benzerdi zemheri kışa
Ne geç gelen baharın nazına
Bir ateş yaktın gittin kalbimde
Hala yanar, bırak rüzgâra karışma külüme
Ben yine kavruk esmer çocuğum
Mutlu musun gittiğin yerde
Şerafedddin yaylasında yaktım
Bir kibrit, bir çırpı yanar ataşım
Ben yine kavruk, yine esmerim
