Asanatlar "şiirden sinemaya" 
HAYRETTİN TAYLAN
Tırtılın Arifesiydi Arifçe Düşler
darılmadı, incinmedi, ustalıkla ateşi koydu aşkıma rabbim
artık, sensizliğin ve sonsuzluğun külüne ankayım
artık, ezeli olanın ol vakisine vakıftır gönlüm
artık, edebi, ebedi sevişin ol canına candır ömrüm
artık, aşk sonrası, ben ötesine öznedir hayy’ın nuru
2…
okunan ve sevilen “ol” yollarının kavlinde buluşur doğruluk kavlarım
itikadi bir ateşle yanar yolum, yolculuğum, aşkım
sırrın vaciplerine açılır üç ve uç noktalarım
artık, sonsuzluğa çok sonra, çok sonraya sen gibiyim şehrinaz
artık, nefsi badirelerin çatışıl uzlarından kaçış pürüyüm şehrinaz
3…
bir anın, anısı gibi kendimi aşarak yaşadım yaşamayı
bir can’ın ahusu olarak koştum zihnimle yüreğime
bir tırtılın arifesi gibi gün’eşinden öperek koştum sevmeye
bir serçenin, seçili uçuşu gibi uçtum seni öze taşımaya
bir varoluşun filmi gibi oynadım, seni de kendimle bir’e aşılamaya
bir teslimiyet içinde, nefsimi de teslim ederek, temsil ettim yaşanmayı
4…
mirasların dev ağacında olur sabır meyvem
ruhundan akan damlalarla yeşerir bahtım
bakışının iksirli yolculuğunda buluşur hızır’la sen vaktim
doğal bir afet gibi her şeyin sarar gönül ocağımı
olağan bir süreç gibi her anın yaktırır gönül çağımı
ötenil bir düş ve düşünüş olarak kalır selametim şehrinaz
