MEHMET BAŞ 
 Destan-ı Ömrüm 
 Dirildi can buldu Rabbin emrinde
 Yaşardı bir vakit kendi halinde
 Yürüdü durmadan kader selinde
 Vakitsiz bitecek destan-ı ömrüm
 Korkular kepenek dağlarsa sürü
 Kuzu ol kalbimin peşinden yürü
 Duyurma sağırı gördürme körü
 Canını satacak destan-ı ömrüm
 Bulutlar terazi gökyüzü kantar
 Sevdanın ateşi kalbimi tartar
 Bu dertler gönlüme yeter de artar
 Dağları tartacak destan-ı ömrüm
 İlmek ilmek doku aşkla kalbimi
 Bir tabip değilsen sorma halimi
 Sükûtun makası kesti dilimi
 Kuş olup ötecek destan-ı ömrüm
 Bir bitmez rüyada kalırken naçar
 Azrail ansızın perdeyi açar
 Gün gelir Mecnun’lar Leyla’dan kaçar
 Kaybolup yitecek destan-ı ömrüm
 Ateşe düşenler aleve döner
 Kül olmuş dağların ateşi söner
 Atılan her kurşun kendine döner
 Yanıp da tütecek destan-ı ömrüm
 Mahşeri soluklar kaderi yaşar
 Kendi denizinde kendinden taşar
 Simsiyah saçına düşerken aklar
 Ansızın gidecek destan-ı ömrüm
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

