MEHMET BAŞ 
 Ömrümün Harabeleri 
 Şimdi ömrümün harabelerinde
 Yıkılmış bir ev gibidir
 Doğduğum köyler
 Ağlasam, gözümden dökülen
 İki damla yaşla
 Kül olur bütün şehirler
 Suskun ırmaklar gelip geçer
 Rüyalar ülkesinden
 Kapılar hep göğe açılır
 O eski zaman bahçelerinden
 Kara tahta, beyaz tebeşir
 Toroslar’dan doğan güneş
 Bin bir ümitle gidilen okul
 Hüznümün gemileri şimdi hangi limanda
 Merhamet paslı bir kılıç gibi
 Bu çağın kınında öylece beklerken
 Bozkır'ın kalbinde büyüyen
 Yapayalnız bir ağacım ben
 Şimdi anam kirmen eğiriyor
 Sanki dünyayı çeviriyor
 Gözlerine baktığımda
 İki dünyayı birden eritiyor
 Bana çiçekler topla anne
 Lale sümbül gül olsun
 Gözlerimin şu yaşı
 Bu dağlardan sorulsun
 O eski o yıkık evde
 Ah bir rüya gördüm
 Hala onun tabirini arıyorum
 Bir dumansız ateşin kalbinde
 Yanıyor yanıyorum
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

