Ezginin Gömleğine Sarıp Sarıp Ağladım

SÜNDÜS ARSLAN AKÇA Ezginin Gömleğine Sarıp Sarıp Ağladım

SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
Ezginin Gömleğine Sarıp Sarıp Ağladım
 
Dudaklarım sayıklar düş şehrimde ismini
Gölgemle çiziverdim duvarlara resmini
Hafızama mıh gibi kazıdığım cismini
Ezginin gömleğine sarıp sarıp ağladım
Yalancı baharlara sorup sorup ağladım
 
Sözcükler ateş topu uzansam yanıyorum
Her bir sesin içinde sen varsın sanıyorum
Ateşe su verdikçe birden uyanıyorum
Sevdanın gözesine varıp varıp ağladım
Yalancı baharlara sorup sorup ağladım
 
Kızıl bakışlarından aynaya aksim düştü
O nasıl mahzun öyle ne hüzünlü gülüştü
Gözlerime yağmurun bulutları üşüştü
Gönlü aşk dergâhında yorup yorup ağladım
Yalancı baharlara sorup sorup ağladım
 
Geçerken ömrümüzden kırık günler demeti
Hayale gelir hemen mazideki heybeti
Yokluğun pençesinde bilendikçe kıymeti
Fark ediş sapağında durup durup ağladım
Yalancı baharlara sorup sorup ağladım
 
Zaman büyücü karı bilmem neydi ki kârı
Ne istedi gönlümden neydi benden çıkarı
Tutup miras bıraktı geçmeyen şu efkârı
Başımı duvarlara vurup vurup ağladım
Yalancı baharlara sorup sorup ağladım
 
 
 

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir