Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
Can Kimin Umurunda
gülmek ne denli yakışsa da yüzüme
kalbime iyi geliyor hüzün
aşktan; bir dirhem aşk ile
gönül sokağının sapağında
vuslat dileniyorum sabahlara dek
şimdi yağmurun altında sırılsıklam duygularla
geliyorum sana…
belki diyorum hüzün sinmiş kalbimi
tebessüme sararsın yeniden…
belki diyorum tamamlarsın yarım kalan öykünün
eksik kahramanını…
hazırımda hatıralarım var giderken
bir bakışa vurulduğum an’dan kalan
kıvılcım düştükçe göğsüme
yeniden yokluğunla alazlandım
zehir zemberek gözlerde
çalmasın bu keman bir daha
bir daha çalmasın umutlarımı
can mı dedin ey yâr
can kimin umurunda…
şimdi hangi öykünün kahramanısın
bilmiyorum
bana yastık altı hüzünler bıraktın giderken
yüreğim gittiğin günden beri yetim çocuk
hayalin eteklerinde salınan nazlı kız
ve
insafına kalmış gelincik
hiç bilmedin uzun susmaların
hatırası yorgunluğu
hiç bilmedin
gözlerini alıp gidişinden bu yana
gözlerimle olan sorgumu
bilemeyeceksin…
vakit güzü vuruyor artık
dalgın bakışlarıma sen’i sarıp
hayalin eteklerinde salınıyorum
gelincik ömrü kadar olsa da…
biliyorum
kirpiğimden sen düştükçe
yeşerecek düşlerim
baharda yeniden…
ve sen
bilmeyeceksin…
