SÜNDÜS ARSLAN AKÇA
Pejmürde Çocuklar
firkatin basamaklarında pejmürde çocuklar emişir
dudaklarında süt kesiği soğuklar
gözlerinde esrimiş türküler
özlemin umursuz bakışı saklı
o şehrin tutuşmuş eteklerinde
çocuk gülüşüne vurulmuş sokaklar
ölüm uykusunu saklar
dudaklarında süt kesiği soğuklar
gözlerinde esrimiş türküler
özlemin umursuz bakışı saklı
o şehrin tutuşmuş eteklerinde
çocuk gülüşüne vurulmuş sokaklar
ölüm uykusunu saklar
ve gözlerinde kekremsi bir umudu sayıklar
duvar yazılarına saklanan kin, nefret koşar adım
beyninde ur dokur
anlam veremediği tümsekler vurur
acının mührünü
gölgeler büyütür göz bebeklerinde
gamzesine yaş
babaya telaş bırakan
ne sessiz gidiştir böyle
acının mührünü
gölgeler büyütür göz bebeklerinde
gamzesine yaş
babaya telaş bırakan
ne sessiz gidiştir böyle
bakışları telaşsız
uçurtmanın kanatlarında kalan renklerin
siyah beyazından
hangi hayal süslenir uçsuz bucaksız
siyah beyazından
hangi hayal süslenir uçsuz bucaksız
ah çocuk pembe gülüşler kalmalıydı yanaklarında
anne dokunuşu teninde
anne dokunuşu teninde
masumiyet öpecek alnından
nefretin izniyle
kan dokunmuş alnına sıcacık
ölüm soğukluğunda
verin hesabını küçük insanlar
ölüm çokluğunda
kan dokunmuş alnına sıcacık
ölüm soğukluğunda
verin hesabını küçük insanlar
ölüm çokluğunda