ZEYNEP SEYYAH AK
 Can Sürgünlüğüm III
 Kutlu Bayramım
 Sevgili can;
 Hicran gölgesinde hüzne vurulur gövdem
 Eşik aramam yaralarıma bir kuytu dahi
 Çığ düşer apansız kekliklerin yoluna
 Prangalıdır tüm sabahlarım
 Bir talan büyür okyanuslar kadar içimde
 Ağlaşır karanlıklar başucumda amansız
 Canımdan öte can ister firakın nur-u aynım
 Sevgili can;
 Zemheri düşer sürgünlüğün gözlerine
 Takılır ayaklarım ateşlere
 Küllerle üşürüm
 Yağmurun eştiği izler belirir düşümde
 Her gece o vakit ölürüm
 Sanma elemim sonsuzluğun yükünü taşır, talan eder ömrümü
 Bir gün elbet parmaklarımın ucunda sabahlar kelebekler
 İçim kan revan elemim, vaveylam mühürlü, cümlelerim aksak.
 Sevdaya dâhil dağ çiçekleri, seninle şenlensin diye zambaklar
 Sevgili can;
 Suyun kaderine inansın nehirler
 Bendim yüreğine nakışlanan okyanusların
 Büyür gölgeler büyür gün batımında aşkla intizar
 Bilirim var olan benimle kutludur
 Gezer yağmalanmış sesimde şafağın gezginleri 
 Sevdalar dağın kalbinde uyur, yokluğunla nur-u aynım
 Serçeler yüreğini kanatır, bekleyişler arifesinde…
 Asanatlar "şiirden sinemaya"
Asanatlar "şiirden sinemaya" 

