Asanatlar "şiirden sinemaya" 
İLKNUR İŞCAN KAYA
Güz Uyanıyor
Yaprakların uçları tılsımını sererken
Üşüyor nazlı göğün beyaz örtüsü
Sevinç diliyor kırmızı poyrazlara
Düşler görüyor… sahibi çok uzaklarda
Noktalanan sonların başlangıcında
Bırakılan bir yürek sarsılıyorken
Kanatlar konuyor yalnızlıklara
Güz uyanıyor…
Göğün varılan son noktasında
Karışan yollar hep var oldukça
Hayal sayıyor karanlıklarda
Bağlar boyunca ekşi çubukta
Bekliyor gibi
Güneş arıyor susuz anlarda
Işığa sarmaladıkça
Sarmaladıkça aşkı
Doyuyor güne
Boyanıyor dilediği renklere
Akıyor çağlayanı
Göğün kalbine…
