Asanatlar "şiirden sinemaya…" 
İLKNUR İŞCAN KAYA
Sevmek Varken
Çavdarları gülümseten bir ben var
Gülümseyen…
Hırkası altına saklamış özü
Mutlu mu mutlu şahitlik eden…
Dilbaz soğuk yalıtılmış
Alışıldık söylenmeleri
Keskin dönüşleri…
Kinayeli seslenişleri kapıları zorlayan…
Atar kalbi… şuracıkta can…
Anlamlandırmaya çalıştığı anlamsızlığa
Kokularını salar hatırlatıcı çiçekler
Sev/mek varken…
Ve tühlemelerin çokgenli iş görmezliği
Aşık atılır mı debdebeli Kaf Dağı’yla?
Tırnak yiyen korkak sinmiş
Çekmiş gemileri suskunluğa…
Cılız mumunu söndürmüş
Deniz feneri göz kamaştırırken…
Sıcaklığı doyuran
Güzeller güzeli sevgi parmak kaldırır
Örselenmiş… Unutulmuş… Kayralanmış…
Sayımı bitirmiş hayıflanır…
Sevmek varken…
